le flâneur

Edgar Degas, Place de la Concorde, 1876. Olieverf.                                 (78,4 x 117,5 cm). Hermitage Museum

Een verschijnsel uit het impressionisme is de flâneur. Bent Van Looy deed me hier aan denken tijdens zijn optreden begin dit jaar. Hij praatte zijn liedjes op een aangename manier aan elkaar door anekdotes te vertellen over zijn verblijf in Parijs. Zijn rollende R en impeccable kledij, de kunst om boeiend te vertellen en verfijnde manieren gaven hem een vleugje flaneurschap.

Tijdens de jaren 1830-1840 was de flâneur een begrip in de Parijse samenleving waar veel kunstenaars aan voldeden. De bekendste figuren zijn de schilders Degas en Manet die deze rol op zich namen. Een personage dat zich in het dagelijkse leven begaf met een zekere air, op de hoogte van alle nieuwsfeiten en laatste roddels, schrijdend over de boulevards in Parijs. De stad als theater, de straten als podium. Zien en gezien worden.

Degas beeldt deze dandy-achtige figuur ook af in zijn schilderijen zoals in The Place de la Concorde uit 1876. Het stelt graaf Lepic en zijn twee dochters voor aan het wandelen in Parijs met de tuilleriën op de achtergrond.