Over een boze beer, paarden en kevers in Muhka
On september 5, 2018 by GwenLuc Tuymans on Baroque
Onder supervisie van Luc Tuymans treden topwerken van oude meesters (die niet gefotografeerd mogen worden) in dialoog met hedendaagse kunstenaars in de tentoonstelling Sanguine. Deze verrassende en gevarieerde tentoonstelling kan best samengevat worden als de energiestroom van leven en dood, lezen we onder andere in de vele artikels die hierover al geschreven zijn.
Eric Suchère schrijft in artikel op ArtWeb over theatraliteit van het geweld, realisme van de voorstelling, efficiëntie, koelheid en economie van de uitvoering, als mogelijkheden om verbanden te leggen tussen de kunst van de 17de eeuw en die van onze tijd. Ik treed zijn bedenking bij dat het misschien niet de intentie is om constant verbanden te lopen zoeken, maar gewoon het barok gevoel te ervaren bij de hedendaagse werken (onregelmatig, bizar, onverwacht en excentriek).
Intense hedendaagse werken
Naast de indrukwekkende werken van oa. Caravaggio, Jordaens geef ik een greep uit de moderne werken die bij mij dit barok gevoel oproepen.
Zo was ik behoorlijk onder de indruk van het delicate vierluik Immolation. Het is een prachtige uitvoering van een verschrikkelijke gebeurtenis, zoals we dat ook in barok schilderijen treffen.
Op rijstpapier zien we vier figuren afgebeeld in verschillende stadia van zelfverbranding. Ze verwijzen naar de start van de Arabische lente, waarbij deze mannen zichzelf offerden in een gruwelijke doodstrijd.
Gloeiende sigaretten hebben hun littekens achtergelaten op het rijstpapier waardoor deze revolutionairen voor eeuwig op ons netvlies gebrand zijn.
Immolation, David Gheron Tretiakoff
Paarden, beer en kevers
De drie paardenlijven, sculpturen van Berlinde De Bruyckere laten ons stilstaan bij dieren als vergeten slachtoffers van oorlogsgeweld. Vervormde lijven, zonder snuit of hoeven met dekentjes om ze te beschermen, confronteren de bezoekers met de bloederige gruwel van WO I. De fluweelzachte nuances in de pelsen zorgen ook hier voor het beklijvende contrast tussen schoonheid en wreedheid.
In Flanders Fields, Berlinde De Bruyckere
De boze beer (met een Jack Nicholson weerwolfblik) zien we in een werk van de Antwerpse artiest Dennis Tyfus. Een excentriek werk dat de aandacht trekt alleen door de felgele kleur. Love it or hate it!
De Kauwgumballenboom, Dennis Tyfus
Prachtige groenblauwe kevers zweven boven onze hoofden in de vorm van een romantische bruidsjurk, ontwerp van Jan Fabre. Het toont de romantische schoonheid van een vrouwensilhouet met besef van vergankelijkheid.
Mur de la montée des anges, Jan Fabre
Na al het kleurgeweld keer ik graag naar krachtige soberheid. Terwijl ik naar de groene kevers boven mijn hoofd keek, werd ik naar het schilderij van De Cordier gezogen. Deze woeste watermassa overspoelt de toeschouwer met een barok gevoel van nietigheid tegenover deze natuurkracht.
Mer Grosse, Thierry De Cordier
Five car stud
De blikvanger van de tentoonstelling is toch wel het werk van Edward Kienholz. Alleen al de opstelling in de dôme op de Gedempte Zuiderdokken is bijzonder. Het lijkt alsof je binnentreedt in een broeierige en duistere filmset. Met de voeten in het zand kom je terecht in een wagencirkel. Deze opstelling maakt je getuige van een lugubere gebeurtenis, die zich in deze cirkel afspeelt.
Een confronterende uitbeelding van extreem geweld, die 50 jaar geleden werd gecreëerd door Kienholz. Om vervolgens ruim 40 jaar van het toneel te verdwijnen in de collectie van een Japanse verzamelaar. Ondertussen is het onderdeel van de Collezione Prada in Milaan.
Five car stud, Edward Kienholz
Nieuwsgierig naar jouw barok gevoelens bij al deze pareltjes? Haast je dan! Nog tot zondag 16 september loopt de expositie Sanguine, Bloedrood in Muhka te Antwerpen.
“Mer Grosse” van Thierry De Cordier is voor mij persoonlijk het werk dat mij het meest van al het barokke gevoel weergeeft, nl. het heftige gevoel van onrust, drama en duisternis maar ook door de weergave van de heftige kracht van de natuur. Of ik het bij mij thuis zou ophangen? Misschien … want “krachtige soberheid” zoals jij het beschrijft is toch wel mooi!