Who’s that girl? Ontdek het op Moon.
On mei 18, 2019 by Gwen“De expo vindt plaats in jouw achtertuin”, had Frederic al lachend gemaild. Eén blik op de website van Nele Van Canneyt volstond om mij nieuwsgierig te maken naar de werken van de fotografe Nele Van Canneyt.
De maan kwam al langzaam in beeld toen ik naar de Nylonfabrik in Sint-Niklaas trok voor de expo Moon. Nele vertelt over haar vele reizen naar Cuba, New York, Kopenhagen, Miami. Over hoe de nacht de steden binnensluipt en hen transformeert in Hitchcockachtige filmsets.
Vanop afstand vangt ze een stukje uit het leven van volkomen vreemden en plaatst ze hen als personages in haar verhaal. Zoals de foto van de dame die onder een luifel doorloopt. Wie is deze vrouw met haar uitwaaierende mantel? Waar komt ze vandaan? Waarom is ze gehaast en legt ze vlug een haarlok terug in de plooi? Een beeld dat vragen oproept en onze nieuwsgierigheid naar deze toevallige passanten prikkelt.
Rugfiguren versterken het beeld van het ongrijpbare. Michaël Borremans roept in zijn schilderij Two ook deze enigmatische sfeer op. We raken als kijker gefascineerd door datgene wat we juist niet te zien krijgen.
Sommige foto’s hebben een fluwelen lichtinval, hetgeen de zachtheid van de nacht weerspiegelt. Toch ook kleuraccenten, zoals rood dat opduikt bij de beelden die genomen zijn in Miami. Een rode gloed tooit de kopjes van de golven, in contrast met het inktzwarte water, de ongekende diepte.
De expo geeft een overzicht van vijf jaar werk op verschillende plaatsen wereldwijd en Nele geeft aan nog lang niet klaar te zijn met reizen. Ik kijk alvast uit naar haar volgende werken!
Moon nog tot 26 mei in Nylonfabrik, Lindenstraat 90 te Sint-Niklaas
Kijken naar toevallige passanten tijdens een onontkoombare slepende rit naar het werk via de stadsring … het volgen van rugfiguren welke allemaal op weg zijn naar …kan ook een ontspannende bezigheid zijn. Zoals ook de eerste afbeelding van de mysterieuze dame … zet aan tot dromen en even ontsnappen aan de dagelijkse ratrace! Een artikel lezen op jouw blog natuurlijk ook 🙂
De fotografe is er inderdaad in geslaagd om onze gedachten te laten ontsnappen en ons nieuwsgierig te maken. Voor mij één van de voorwaarden om over een goed kunstwerk te spreken!